تو اون خاک ها

تو اون سرزمين

خودت رو پيدا مي کني، همون خودي که بايد باشي، همون روحي که روزي از اصلش جدا شد و در آرزوي وصلش حسرت زده شد. تو اون سرزمين چيزي جز خودت پيدا نمي کني، خودي که سالهاست فراموشش کردي و ديگه يادي ازش نمي کني. تو اون سکوت و اون رهايي روحت اجازه پيدا مي کنه کمي هم از تو فاصله بگيره و به آزادي نزديک تر بشه. بهشت يعني همين، يعني رهايي، يعني آزادي