کلمات کلیدی :

باز روزه...

باز روضه...

چه ترکیبی! چه پاک کنندگی عجیبی!

چه ترکیبی بهتر از این نفس سرکشِِ  بدقلقِ افسارگسیخته ام را رام خواهد کرد؟!

نفسِ من!

همیشه از اینکه برای من است شرمگینم!

نفسی که یک لحظه به اختیار نبوده

این بار

با روزه در منگنه است و با روضه آرام...

روزه ام تا شاید فرجی شد

 تا شاید از بندی رها شد

تا شاید سَبُکی ای بدست آمد

تا شاید از زمین کنده شد...شاید!

تا شاید میانبری ...دور برگردانی...به راه راست پیدا شد

روضه می خواند دلم تا شاید شست این رسوب ها، این زنگار ها را

از دل

از فکر

از چشم.

با تیزی روزه رسوب دل و فکر و عقل و احساس می خراشم...خرد میکنم ...می ریزم

با روضه می شویم آنچه زیادی بود در دل، فکر،عقل ، احساس...التیام میدهم جای گناهان خراشیده را!

و

من می مانم و دلی و فکری و عقلی و احساسی پاک، تمییز، آزااااااد....

روزه ام.....روضه می خواهد دلم!

تا از من....منِ دیگری بسازد!