چه قشنگ ماهیت آمریکا و غرب رو به ما نشان دادی و هیمنه اشان را شکستی...به لطف خدا!
چقدر افتخار میکنم که مسحور غرب، جایزه اش، تمدن بی ریشه اش، آزادی های کثیفش، اعتراض های عریانش نیستم...
و چقد عقب اند کسایی که هنوز آمریکا را آقا میدانند و برای جایزه اش، تمدنش، آزادی های کثیفش و اعتراض های ناموس برباد ده اش سر و دست می شکنند!

امام روحت شاد!

آقای فرهادی

من حرفم سر فیلم سازی و این حرف ها نیست من میگویم که ذره ای انصاف، ذره ای از خودگذشتگی، ذره ای تامل!

فیلم شما خوب...اصن عالی.....اصن مستحق اسکار!...من در این زمینه اظهار نظر نمی کنم چون متخصص نیستم اما...

با تمام این فرضیات حتی اگر مستحق جایزه ی اسکار هم بودید شایسته است از دست کسی این جایزه را بگیرید که هموطن شما را به دلیل همان استعدادی که در شما شکوفایش را دوست دارند و در او مرده اش را، کشته اند و به خود می بالند؟!

کمی غیرت مرد!

طلبه ها نباید بذارن درسشون تموم بشه بعدا تبلیغ رو شروع کنن

همون یه حدیثی که بلدن یا تازه یاد میگیرن، همون رو به بقیه بگن و یاد بدن

همه که لازم نیست کشتی بشن که بقیه رو از غرق شدن نجات بدن، یه وقتایی یه برگ خودش یه کشتی میشه واسه یه مورچه!!! نمی تونیم کشتی باشیم اما برگ که میتونیم باشیم!

بکشید ما را، ملت ما بیدار تر میشود...

و اگر همین یک جمله ی پدر پیر انقلابمان نبود و این حقیقت که بهترین خلق خدا، حسین(ع) به شهادت از دنیا رفت چگونه شهید شدن بهترین فرزدندان میهمنمان را تاب می آوردیم .شهادت را تبریک میگویند چون یک قدم نه صد قدم شبیه تر به حسین می شوی...مصطفی خان احمدی روشن شهادتت مبارک...

مرگ و ننگ بر تمام کسانی که تو را کشتند و فکر کردند که می توانند علم، ایمان، قدرت و غیرت ایرانی ها را بکشند...

اما با احترام مصطفی خان می گویم که این متن برای شما نوشته نشده است...

این متن برای علیرضا خان و خطاب به برخی دوستان هم وطنم است

دوست هم وطنم سلام

دیروز دانشمندی

 یادمه اولین باری که دکتر بهم گفت چشمم ضعیف شده و عینک باید بزنم

انقد ناراحت بودم که دنیا دور سرم میچرخید

همه چی دور و برم خاکستری شد

اصن حالم خیلی بد شد

تابستون سوم راهنمایی بود فک کنم

دکتر پیرمردی بود، پروفسوری بود واسه خودش!

نگام کرد و 

 بچه که بودیم

زندگی که تخیل بیشتری داشت...

همون زمانها بود که میشد شیشه ی تلویزیون رو شکست و پا به دنیای کارتون ها گذاشت

همون زمانها که طولانی ترین قهرها فقط یک ثانیه طول میکشید و لبخند اول و آخر هر نگاه بود!

همون زمانها که همه دوست بودن و اول همه ی صحبت ها..."منم بازی؟!" بود...

 اون زمانها که حوض حیاط مادربزرگامون برامون اندازه یه استخر بود و الان هر چی بهش نگاه میکنی نمیدونی چه شکلی میدیدیش که انقد بزرگ بود

همون زمانها که با دیدن یه کارتون تو میشدی زورو و هر آدم چاق و کوتاه دورت میشد گروهبان گارسیا و تو میرفتی که هر خرزو خانِ به هچل افتاده ی دور و برت رو از دستش نجات بدی...

  همون زمانی که 

طوفانی است در درونم که

جز با یاد تو برپا نشود،

و جز با یاد تو آرام.

متلاطم از غضبت،

آرام از رحمتت.

خدااا...

چه کنم با دل بیقرار؟

امروز تشییع جنازه ی حاجی بخشی است

حاجی ای که بخشی از خاطرات جنگ بود و همه ی روحیه ی جبهه ها!

ماشالله حاجی!

خوش به حالت حاجی،  بسیجی بودن و بسیجی موندن...و بسیجی وار ملاقات با خدا....

حاجی خوش به حالت که هر بار یاد شهدا و کربلا و حزب الله و امام رو واسه ما زنده کردی...این به نظر من خیلی باارزشه!

حاجی خوش به حالت یاور رهبرت بودی تا آخرین لحظه

حاجی خوش به حالت که ثابت قدم بودی

حاجی خوش به حالت که اسمت تو یه بخشی از تاریخ همیشه زنده ی جنگ ما که واسه خودش یه گَنجه، تا آخر موندگار شد!

حاجی خوش به حالت رزمنده ها و بسیجی ها رو میخندوندی :)

حاجی خوش به حالت که امشب پسرای شهیدت رو میبینی!

حاجی التماس دعا

حاجی شما رفتی اما حاجی بخشی همیشه بخشی از خاطرات بچه بسیجی هاست...

پدر بسیجی ام...به امید دیدار :)

خداااااااااااااا

نمیدونم

من طاقت اینهمه ندونستن رو یه جا ندارماااااااااا

کلا وجودم کوچیکه

پلیــــــــــــــــــــــــــــــــز به من آروم آروم بفهمون که هیچی نمی دونم...

اگه اور لود (overload)  شدم و هنگ کردم میدونی که تا ریکاور بشم طول میکشه

اسمایلی در شرف قاطی کردن