تو شبکه های اجتماعی عضو میشیم غافل از اینکه همه اش مجازیه...غافل از اینکه شبکه  های اجتماعی فقط به وسعت تنهایی ما یه بعد مجازی هم اضافه میکنه...

فکر میکنی سرشناسی...فکر می کنی کلی آدم دور و برته...فکر میکنی کلی دوست داری..اما وقتی تنها میشی...وقتی غمگینی تاااااازه میفهمی با اینهمه آدم بازم تنهایی و بازم کسی برای درد و دل نیست... اینجور وقتا  تنهایی بین اینهمه جمع وسعت و عمق بیشتری پیدا میکنه...برخلاف تمام آدم ها و روابط مجازی اش این حس بی کسی و تنهایی اش خیلی واقعیه..خیلی خیلی...