جمعه  هم گذشت و نیامدی مولای من

سوختم، گریستم در میان اشکهایم صدایی در قلبم گفت: آماده نیستی! فقط دوست داشتن ظهور کافی نیست!

گفتم.... نه می خواستم بگویم اما حرفی برای گفتن نبود. راست می گفت.راست می گفت. من آماده نیستم هنوز............

در میان اشک ها و افسوس ها که چقدر از مولایم دورم، دوباره گفت:همت مضاعف کن! کار مضاعف کن که آقا در راه است! و این آیه خواند که :

نزدیک است اسمانها در اثر عبور وحی، از فرازشان یکی پس از دیگری بشکافد، و فرشتگان در حالی که به ستایش پروردگارشان مشغولند او را تسبیح می گویند و از او می خواهند که برای زمینیان آیینی مقرر کند و کسانی که آن را بپذیرند بیامرزد. بدانید که خداست که آمرزنده و مهربان است.*

نوری در دل تاریکم روشن شد.

سر از پا نمی شناختم. گفتم اگر به این نزدیکی است پس.........

با خودم عهد بستم روزهای آتی را با عزمی مضاعف و عشقی مضاعف برای دیدارش سپری کنم

با من موافقی؟

اگر آری................

پس بسم الله

....................................................................................................................................................

* سوره ی شوری آیه ی 5