اصلا آدم باورش نمی شه ماه رمضان دوباره اومد به این سرعت ....

اما جای تامل برانگیز و خوبش اینجاست که خدا به این زودی دوباره به ما یه فرصت دوباره داده یه فرصت برای جبران ساعاتی که ما از او غافل شدیم و کنارمان احساسش نکردیم...

خدا خودش دست به کار شد و به جای آن لحظات و روزها و شاید ماه ها که فراموشش کردیم همه لحظاتمان را دوباره پر از رنگ و بوی خودش کرد..............

آدم بعضی اوقات در بین توبه های شب قدر با خودش میگه یعنی میبخشه؟ یعنی همه ی آن لکه ها ی سیاه، سفید شد؟ اما وقتی میبینی خدا به این زودی یه فرصت دیگه برای توبه و پاک شدن بهت داده با خودت میگی :" بابا این چه سئوالیه معلومه که میبخشه! خدا که خودش اومده طرف من، به من اینهمه فرصت داده ، میشه من توبه کنم نبخشه؟"........... نه.... معلومه که نه.

وقتی خدا به من که یه بنده ی گناهکارم امید بازگشت داره چرا من از اون که خدائه، رحیم ، رحمان، تواب و.... امید بخشش نداشته باشم

وقتی مهمان خدا شدی یعنی  بخوابی، راه بری،هر کاری کنی ثوابش را مهمان خدایی بی حساب بهت ثواب میده..........

خیلی قشنگه هاااااااااااااااااااااااااااااااااااااااا

با اینکه الان که این را مینویسم خیلی گشنمه اما وقتی یاد این میافتم که خدا آنقدر من را دوست داره که من را 30 روز مهمان خودش کرده اصلا این سختی های روزه رو احساس نمی کنم

سر سفره ی افطار من را یادتون نره!

التماس دعا